пло́шка ж., уст.
1. мі́ска, -кі ж.; (блюдце) спо́дак, -дка м.; (тарелка) тале́рка, -кі ж.;
2. (светильник) кагане́ц, -нца́ м.;
заже́чь пло́шку запалі́ць кагане́ц.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Пло́шка 1 ’бакавая частка ткацкага станка’ (брагін., Мат. Гом.), рус. арх. плашка ’кухонная дошка, кружок’. Са словазлучэння плоская дошка ў выніку семантычнай кандэнсацыі.
◎ Плошка 2 ’вялікая плоская лыжка, якой аграбалі рой пчол’. У выніку пераносу значэння (пад уплывам лексемы плоскі) з прасл. *ploskу ’плоскі, плыткі сасуд, міска’, якое было запазычана на Балканах з раманскіх дыялектаў, куды трапіла з герм. *flaskö, ці з ст.-в.-ням. fiaska са значэннем ’бутэлька’ (Трубачоў, Ремссл. терм., 293–294).
◎ Плошка 3 ’раздвоеная частка [у выглядзе дошкі], рыльца, на якое набіваліся сашнікі’ (Смул.). Да плаха, (гл.). Карэннае ‑о‑ пад уплывам лексемы дошка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кагане́ц, -нца́ м. (светильник) кагане́ц, пло́шка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
свяці́льня, -і, мн. -і, -лень і -льняў, ж. (уст.).
1. Асвятляльная прылада ў выглядзе невялікай бляшанай лямпы, у якую налівалася масла, тлушч і пад.
2. Лампада, плошка з запаленым маслам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
свети́льник м.
1. уст. (лампада, плошка) кагане́ц, -нца́ м.;
2. (большая лампа) свяці́льня, -ні ж.;
3. перен. (светоч) све́тач, -ча м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)