пло́скі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пло́скі пло́ская пло́скае пло́скія
Р. пло́скага пло́скай
пло́скае		 пло́скага пло́скіх
Д. пло́скаму пло́скай пло́скаму пло́скім
В. пло́скі (неадуш.)
пло́скага (адуш.)		 пло́скую пло́скае пло́скія (неадуш.)
пло́скіх (адуш.)
Т. пло́скім пло́скай
пло́скаю		 пло́скім пло́скімі
М. пло́скім пло́скай пло́скім пло́скіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парале́льна-пло́скі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. парале́льна-пло́скі парале́льна-пло́ская парале́льна-пло́скае парале́льна-пло́скія
Р. парале́льна-пло́скага парале́льна-пло́скай
парале́льна-пло́скае		 парале́льна-пло́скага парале́льна-пло́скіх
Д. парале́льна-пло́скаму парале́льна-пло́скай парале́льна-пло́скаму парале́льна-пло́скім
В. парале́льна-пло́скі (неадуш.)
парале́льна-пло́скага (адуш.)		 парале́льна-пло́скую парале́льна-пло́скае парале́льна-пло́скія (неадуш.)
парале́льна-пло́скіх (адуш.)
Т. парале́льна-пло́скім парале́льна-пло́скай
парале́льна-пло́скаю		 парале́льна-пло́скім парале́льна-пло́скімі
М. парале́льна-пло́скім парале́льна-пло́скай парале́льна-пло́скім парале́льна-пло́скіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стэрэаско́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Аптычны прыбор, у якім два плоскія адлюстраванні прадмета зліваюцца ў адзін аб’ёмны малюнак.

|| прым. стэрэаскапі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лы́жы, лыж і -аў, адз. лы́жа, -ы, ж.

Плоскія драўляныя або пластыкавыя палазкі для перамяшчэння па снезе, прымацаваныя да абутку.

Хадзіць на лыжах.

|| прым. лы́жны, -ая, -ае.

Л. паход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пло́скі, -ая, -ае.

1. Роўны, без узвышшаў і паглыбленняў, з прамой і гладкай паверхняй.

П. дах.

2. перан. Пазбаўлены арыгінальнасці, банальны, пошлы.

Плоскія жарты.

Плоска (прысл.) вастрасловіць.

|| наз. пло́скасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стэрэаско́п, ‑а, м.

Аптычны прыбор, у якім два плоскія адлюстраванні прадмета зліваюцца ў адзін аб’ёмны малюнак.

[Ад грэч. stereos — аб’ёмны і skopeō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

червя́к зоол., техн. чарвя́к, -ка́ м.;

пло́ские черви зоол. пло́скія чэ́рві.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пло́скі, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае ўпадзін і ўзвышшаў; з роўнай паверхняй. Направа — плоскія ўзгор’і, адзінокія скалы, яры між імі. Самуйлёнак. Наперадзе паказаліся будынкі з плоскімі дахамі, белыя, вясёлыя. Алешка. // Без звычайнай выпукласці, пляскаты. Нядобрая ўсмешка ўсё не сыходзіла з плоскага, пакляванага Міканоравага твару. Мележ. // Не круглы, сплюшчаны. Арцём, адпачыўшы, бярэцца за работу. Аполак у яго ўжо гатовы. Плоскім цяслярным алоўкам ён размячае яго на кавалкі. Ракітны.

2. Пазбаўлены арыгінальнасці; банальны, пошлы. Плоскія жарты. □ Гутарка, зразумела, ідзе не пра той абавязковы, наперад зададзены «казённы» аптымізм «бурапены» ці плоскай і павярхоўнай адналінейнасці. Бугаёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Мэткі ’кулік з саломы для пакрыцця страхі’ (пруж., Нар. сл.). Не зусім ясна. Відаць, з ⁺мэнткі, якое з літ. merita ’лапатачка’: плоскія снопікі з саломы падобны да лапаты. Выпадзенне ‑н‑ параўн. у мэтэнька (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плясні́к (плесяік) ’плюшнік’ [відаць, Sparganium]’ (лун., Шатал.). Да плюшнік, плюха 2. Наяўнасць ‑с‑ сведчыць альбо пра ўплыў лексемы плоскі (у расліны плоскія доўгія лісты), альбо пра запазычанне з зах.-балт. дыялектаў, роднаснае літ. pliūšė ’трыснёг, Phragmites communis L.’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)