плашчані́ца, -ы, ж.

Пакрывала ў выглядзе кавалка палатна з адбіткам цела Хрыста ў труне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плашчані́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. плашчані́ца плашчані́цы
Р. плашчані́цы плашчані́ц
Д. плашчані́цы плашчані́цам
В. плашчані́цу плашчані́цы
Т. плашчані́цай
плашчані́цаю		 плашчані́цамі
М. плашчані́цы плашчані́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плашчані́ца ж., церк. плащани́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плашчані́ца, ‑ы, ж.

Прадмет культу ў праваслаўнай царкве ў выглядзе кавалка тканіны, з намаляваным Хрыстом у труне. Сярод царкоўкі плашчаніца Стаіць між елачак зялёных. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Плашчані́ца ’прадмет культу: кавалак тканіны з выявай Хрыста ў труне’ (ТСБМ, Бяльк.). Яшчэ Праабражэнскі (2, 70) суадносіць з плат, плашч (гл.). Усходнеславянскае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плащани́ца церк. плашчані́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)