планіро́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

Размяшчэнне асобных частак чаго-н. у адносінах адна да другой.

П. пасёлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

планіро́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. планіро́ўка планіро́ўкі
Р. планіро́ўкі планіро́вак
Д. планіро́ўцы планіро́ўкам
В. планіро́ўку планіро́ўкі
Т. планіро́ўкай
планіро́ўкаю		 планіро́ўкамі
М. планіро́ўцы планіро́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

планіро́ўка ж. планиро́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

планіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Размяшчэнне асобных частак чаго‑н. у адносінах адна да другой. Міхась няўважліва слухаў, як брат гаварыў, што ён хутка паедзе на раён, каб там на месцы заняцца планіроўкай вёскі. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыя́льны, -ая, -ае.

Размешчаны, накіраваны па радыусе.

Радыяльная планіроўка забудовы.

|| наз. радыя́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

планиро́вка ж.

1. планава́нне, -ння ср., планіро́ўка, -кі ж.;

2. плані́раванне, -ння ср.; планіро́ўка, -кі ж.; см. плани́ровать​II;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Пабудаваны па закону сіметрыі; які мае сіметрыю. Планіроўка дома строга сіметрычная. Цэнтр — вялікая зала, з якой калідорамі можна трапіць у жылыя пакоі. «Помнікі».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбі́ўка, ‑і, ДМ ‑біўцы; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. разбіваць — разбіць (у 1, 3, 7–10 знач.).

2. Спец. Планіроўка на мясцовасці якога‑н. збудавання. Разбіўка новай вуліцы. Разбіўка ўмацаванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)