разбі́ўка, ‑і, ДМ ‑біўцы; ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. разбіваць — разбіць (у 1, 3, 7–10 знач.).
2. Спец. Планіроўка на мясцовасці якога‑н. збудавання. Разбіўка новай вуліцы. Разбіўка ўмацаванняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)