пла́ванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пла́ванне |
пла́ванні |
| Р. |
пла́вання |
пла́ванняў |
| Д. |
пла́ванню |
пла́ванням |
| В. |
пла́ванне |
пла́ванні |
| Т. |
пла́ваннем |
пла́ваннямі |
| М. |
пла́ванні |
пла́ваннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
асто́йлівасць, -і, ж. (спец.).
Здольнасць судна пры плаванні захоўваць раўнавагу.
А. карабля.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прапла́ваць, -аю, -аеш, -ае; зак.
Правесці які-н. час плаваючы, у плаванні.
П. гадзіну ў рэчцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
праплы́ў, ‑плыву, м.
Спец. Спаборніцтва ў плаванні; адлегласць, накрытая плыўцом.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асто́йлівасць, ‑і, ж.
Спец. Здольнасць судна захоўваць раўнавагу пры плаванні. Астойлівасць карабля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плаў...
Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:
1) плывучы, напр.: плаўбаза, плаўзавод, плаўкран;
2) які мае адносіны да плавання, напр.: плаўсастаў (маракі ці рачнікі, якія прымаюць непасрэдны ўдзел у плаванні).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адпла́ваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. Кончыць плаваць.
2. Правесці ў плаванні некаторы час. Адплаваць пяць гадоў на караблі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
караблеваджэ́нне, ‑я, н.
Навука аб бяспечным, дакладным і найкарацейшым плаванні карабля ў моры. Засвоіць навуку караблеваджэння. // Майстэрства кіравання ходам карабля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лядо́вы ледо́вый;
~выя пла́ванні — ледо́вые пла́вания;
○ Лядо́вае пабо́ішча — ист. Ледо́вое побо́ище
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спабо́рніцтва, -а, мн. -ы, -аў, н.
Форма дзейнасці (работы, гульні і пад.), удзельнікі якой імкнуцца выявіць перавагу над кім-н. у дасягненні чаго-н., дасягнуць лепшых вынікаў у чым-н.
Спартыўныя спаборніцтвы.
С. па плаванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)