перерва́ть сов.
1. (разделить на части, разорвать) перарва́ць;
перерва́ть верёвку перарва́ць вяро́ўку;
2. (приостановить, прервать) перарва́ць; перабі́ць; перапыні́ць;
телефо́нный разгово́р перерва́ли тэлефо́нную размо́ву перарва́лі;
3. (разорвать на части всё или многое — об одежде, бумаге и т. п.) падра́ць, падзе́рці, перадра́ць, перадзе́рці;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перарва́ць сов.
1. перерва́ть;
п. дрот — перерва́ть про́волоку;
2. (временно приостановить) прерва́ть; (говорящего — ещё) переби́ть;
п. штодзённую рабо́ту — прерва́ть ежедне́вную рабо́ту;
п. прамо́ўцу — прерва́ть (переби́ть) ора́тора;
3. (разорвать во множестве) перерва́ть; изорва́ть;
п. уве́сь шпага́т — перерва́ть (изорва́ть) весь шпага́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перадра́ць сов.
1. перерва́ть;
2. (всё, многое) перерва́ть; изорва́ть;
3. спец. ободра́ть; произвести́ обди́рку;
4. (на тёрке) перетере́ть;
5. (всех, многих) задра́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пере́рванный
1. перарва́ны;
2. перарва́ны, перабі́ты; перапы́нены;
3. падра́ны, падзёрты, перадра́ны, перадзёрты; см. перерва́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перерыва́тьI несов. (к перерва́ть)
1. (разделять на части, разрывать) перарыва́ць;
2. (приостанавливать) перарыва́ць; перабіва́ць; перапыня́ць;
3. (разрывать на части всё, многое — об одежде, бумаге и т. п.) драць, дзе́рці.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)