перерва́ть сов.

1. (разделить на части, разорвать) перарва́ць;

перерва́ть верёвку перарва́ць вяро́ўку;

2. (приостановить, прервать) перарва́ць; перабі́ць; перапыні́ць;

телефо́нный разгово́р перерва́ли тэлефо́нную размо́ву перарва́лі;

3. (разорвать на части всё или многое — об одежде, бумаге и т. п.) падра́ць, падзе́рці, перадра́ць, перадзе́рці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перарва́ць сов.

1. перерва́ть;

п. дротперерва́ть про́волоку;

2. (временно приостановить) прерва́ть; (говорящего — ещё) переби́ть;

п. штодзённую рабо́ту — прерва́ть ежедне́вную рабо́ту;

п. прамо́ўцу — прерва́ть (переби́ть) ора́тора;

3. (разорвать во множестве) перерва́ть; изорва́ть;

п. уве́сь шпага́тперерва́ть (изорва́ть) весь шпага́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перадра́ць сов.

1. перерва́ть;

2. (всё, многое) перерва́ть; изорва́ть;

3. спец. ободра́ть; произвести́ обди́рку;

4. (на тёрке) перетере́ть;

5. (всех, многих) задра́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пере́рванный

1. перарва́ны;

2. перарва́ны, перабі́ты; перапы́нены;

3. падра́ны, падзёрты, перадра́ны, перадзёрты; см. перерва́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перерыва́тьI несов. (к перерва́ть)

1. (разделять на части, разрывать) перарыва́ць;

2. (приостанавливать) перарыва́ць; перабіва́ць; перапыня́ць;

3. (разрывать на части всё, многое — об одежде, бумаге и т. п.) драць, дзе́рці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)