ператле́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. ператле́е ператле́юць
Прошлы час
м. ператле́ў ператле́лі
ж. ператле́ла
н. ператле́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час ператле́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ператле́ць сов., в разн. знач. перетле́ть;

лі́сце ~ле́ла — листва́ перетле́ла;

вуго́лле ~ле́ла — у́гли перетле́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ператле́ць, ‑ее; зак.

1. Сапсавацца ад тлення; сатлець; перагніць. Лісце ператлела.

2. Згарэць без полымя. Вуголле ператлела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ператлява́ць, ‑ае.

Незак. да ператлець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ператле́лы перетле́вший; см. ператле́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ператлява́ць несов. перетлева́ть; см. ператле́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перетле́ть сов., разг.

1. (перегнить) ператле́ць, перагні́сці, перагні́ць, мног. паперагніва́ць;

2. (перегореть) перагарэ́ць, мног. паперагара́ць, паперага́рваць, ператле́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Перацьме́ць (піряцьмець) ’перагарэць без агню: пражыць ціха’ (Юрч. СНЛ). Пад уплывам народнай этымалогіі з ператлець < пера- і тлець (гл.) ці з цямяна гарэць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)