перапрасі́ць, -прашу́, -про́сіш, -про́сіць; -про́шаны; зак., каго і без дап.
Папрасіць каго-н. прабачыць за правіннасць, непаслушэнства і пад.
|| незак. перапро́шваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. перапро́шванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перапрасі́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
перапрашу́ |
перапро́сім |
| 2-я ас. |
перапро́сіш |
перапро́сіце |
| 3-я ас. |
перапро́сіць |
перапро́сяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
перапрасі́ў |
перапрасі́лі |
| ж. |
перапрасі́ла |
| н. |
перапрасі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
перапрасі́ |
перапрасі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
перапрасі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
перапрасі́ць (каго) сов. извини́ться (перед кем), попроси́ть извине́ния (проще́ния) (у кого)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перапрасі́ць, ‑прашу, ‑просіш, ‑просіць; зак., каго і без дап.
Угаварыць каго‑н. прабачыць за правіннасць; папрасіць прабачэння. [Зоська:] Ты ўгнявіў яго, Сымонка! Дазволь — я пабягу і перапрашу. Купала. Мне хацелася.. перапрасіць дзеда за тое, што пры жыцці я не слухаў яго і дражніўся з ім. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Перапрасі́ць ’папрасіць прабачэння’ (ТСБМ; Гарэц.), пірапрасіць ’тс’ (Варл.), перэпросі́ць ’тс’ (ТС), пэрэпросі́ті ’тс’ (Бес.), перапрос ’просьба аб прабачэнні’ (Гарэц., Касп.), піряпросы, перапросіны ’тс’ (Юрч. СНЛ; Др.-Падб.). Укр. перепроси́ти, перепро́шувати, перепро́сити ’тс’; рус. смал. перепра́шивать, перепросить ’угаварыць’, польск. przeprosiny, przeprośba, ст.-польск. przepros, przeprosić ’перапрасіць’; н.-луж. pśepšosowaś, pśepšosyś, pśepšosba ’запрашаць, -сіць, запрашэнне’, в.-луж. přeprosyć, přeprošeć, přeprošenje ’тс’; славен. preprósiti, preprosíti ’ўпрасіць, пераканаць’, preprošénje ’ўгаворы праз просьбу’. Да прасл. *per‑prositi > пера- і прасі́ць (гл.). Польска-беларуска-ўкраінская семантычная інавацыя, першапачаткова — ’прасіць прабачэння, плацячы за шкоду ці зробленую крыўду, да прымянення санкцый’ (з XIV ст.), гл. Банькоўскі, 2, 892–893.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перапраша́льны, -ая, -ае.
Які выяўляе жаданне перапрасіць каго-н. за што-н.
П. тон.
|| наз. перапраша́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перапраша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да перапрасіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перапро́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да перапрасіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перапро́шаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад перапрасіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перапро́шванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. перапрошваць — перапрасіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)