перапрасі́ць, -прашу́, -про́сіш, -про́сіць; -про́шаны; зак., каго і без дап.

Папрасіць каго-н. прабачыць за правіннасць, непаслушэнства і пад.

|| незак. перапро́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перапро́шванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перапрасі́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перапрашу́ перапро́сім
2-я ас. перапро́сіш перапро́сіце
3-я ас. перапро́сіць перапро́сяць
Прошлы час
м. перапрасі́ў перапрасі́лі
ж. перапрасі́ла
н. перапрасі́ла
Загадны лад
2-я ас. перапрасі́ перапрасі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час перапрасі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перапрасі́ць (каго) сов. извини́ться (перед кем), попроси́ть извине́ния (проще́ния) (у кого)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапрасі́ць, ‑прашу, ‑просіш, ‑просіць; зак., каго і без дап.

Угаварыць каго‑н. прабачыць за правіннасць; папрасіць прабачэння. [Зоська:] Ты ўгнявіў яго, Сымонка! Дазволь — я пабягу і перапрашу. Купала. Мне хацелася.. перапрасіць дзеда за тое, што пры жыцці я не слухаў яго і дражніўся з ім. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапрасі́ць разм. sich entschúldigen (каго-н. bei D), um Entschúldigung bítten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Перапрасі́ць ’папрасіць прабачэння’ (ТСБМ; Гарэц.), пірапрасіць ’тс’ (Варл.), перэпросі́ць ’тс’ (ТС), пэрэпросі́ті ’тс’ (Бес.), перапрос ’просьба аб прабачэнні’ (Гарэц., Касп.), піряпросы, перапросіны ’тс’ (Юрч. СНЛ; Др.-Падб.). Укр. перепроси́ти, перепро́шувати, перепро́сити ’тс’; рус. смал. перепра́шивать, перепросить ’угаварыць’, польск. przeprosiny, przeprośba, ст.-польск. przepros, przeprosić ’перапрасіць’; н.-луж. pśepšosowaś, pśepšosyś, pśepšosba ’запрашаць, -сіць, запрашэнне’, в.-луж. přeprosyć, přeprošeć, přeprošenje ’тс’; славен. preprósiti, preprosíti ’ўпрасіць, пераканаць’, preprošénje ’ўгаворы праз просьбу’. Да прасл. *per‑prositi > пера- і прасі́ць (гл.). Польска-беларуска-ўкраінская семантычная інавацыя, першапачаткова — ’прасіць прабачэння, плацячы за шкоду ці зробленую крыўду, да прымянення санкцый’ (з XIV ст.), гл. Банькоўскі, 2, 892–893.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перапраша́льны, -ая, -ае.

Які выяўляе жаданне перапрасіць каго-н. за што-н.

П. тон.

|| наз. перапраша́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перапраша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перапрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапро́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перапрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапро́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перапрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)