перапо́й, -ю, м.
Стан пасля моцнага ап’янення (разм.).
Баліць галава ад перапою.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перапо́й
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
перапо́й |
| Р. |
перапо́ю |
| Д. |
перапо́ю |
| В. |
перапо́й |
| Т. |
перапо́ем |
| М. |
перапо́і |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
перапо́й, -по́ю м., разг. перепо́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перапо́й, ‑ю, м.
У выразе: ад (з) перапою — ад выпітага лішне спіртнога, ад моцнага ап’янення. Баліць галава ад перапою.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Перапой 1, пырыпі́й, пэрэпі́й, перапой ’даравізна, адорванне маладых на вяселлі’ (Сл. Брэс.; брагін., Эрэм.; ТС; ЛА, 3), ’узаемныя падарункі ў пачатку вяселля’ (Шат.), ’салодкая гарэлка — прыезд маладога на другі дзень пасля вянчання да цесця і цешчы’ (Др.-Падб., Гарэц.). Назоўнік ад перапіва́ць (гл.).
Перапой 2 (піряпой) ’хваравіты стан здароўя пасля вялікай колькасці выпітага спіртнога’ (Бяльк.). Да пера- і піць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)