пераніцава́ць, гл. ніцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераніцава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пераніцу́ю пераніцу́ем
2-я ас. пераніцу́еш пераніцу́еце
3-я ас. пераніцу́е пераніцу́юць
Прошлы час
м. пераніцава́ў пераніцава́лі
ж. пераніцава́ла
н. пераніцава́ла
Загадны лад
2-я ас. пераніцу́й пераніцу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пераніцава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераніцава́ць сов. перелицева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераніцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.

Пераліцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ніцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; незак., што.

Перашываць, робячы спод верхам; пераніцоўваць.

|| зак. пераніцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны.

|| наз. ніцава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папераніцо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Пераніцаваць усё, многае.

П. адзенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераніцо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пераніцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераніцава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пераніцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераніцо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пераніцоўваць — пераніцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Перанітава́ць ’пераніцаваць’ (ТСБМ, Яруш., Шпіл., Федар., Бяльк.). З пераніцава́ць, збліжана з нітка: да пера- і ніцава́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)