перакідны́, -а́я, -о́е.

Перакінуты або які перакідваецца цераз што-н.

П. мост.

П. каляндар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перакідны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. перакідны́ перакідна́я перакідно́е перакідны́я
Р. перакідно́га перакідно́й
перакідно́е		 перакідно́га перакідны́х
Д. перакідно́му перакідно́й перакідно́му перакідны́м
В. перакідны́ (неадуш.)
перакідно́га (адуш.)		 перакідну́ю перакідно́е перакідны́я (неадуш.)
перакідны́х (адуш.)
Т. перакідны́м перакідно́й
перакідно́ю		 перакідны́м перакідны́мі
М. перакідны́м перакідно́й перакідны́м перакідны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перакідны́ перекидно́й; (о сумке — ещё) перемётный;

п. мост — перекидно́й мост

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакідны́, ‑ая, ‑ое.

1. Перакінуты цераз што‑н., над чым‑н. Мы ішлі ўжо з ім у густой засені дрэў, перайшлі перакідны масток над глыбозным ровам і, зайшоўшы ў самае бязлюднае месца, паселі на лавачку. Сабаленка.

2. Спец. Навесны. Перакідны агонь.

3. Які перакідваецца з аднаго боку на другі. Перакідны блакнот. □ Кладу кнігу на стол, і тады маю ўвагу прыцягвае перакідны каляндар. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перекидно́й перакідны́;

перекидно́й мост перакідны́ мост;

перекидно́й ого́нь воен. перакідны́ аго́нь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перемётный перакідны́;

◊

сума́ перемётна́я паве́й-ве́цер.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Паходня 1 ’пераносная свяцільня’ (ТСБМ). Відаць, запазычана з польск. pochodnia ’тс’, якое са ст.-чэш. pochodně (сучаснае pochodeň); апошняе ўзыходзіць да прыметніка pochodní ’паходны’ (< ’паходны сродак асвятлення’) (Брукнер, 423; Махэк₂, 468). Да паход 1 < ход (гл.). Гл. таксама пахадня́.

Пахо́дня 2 ’палавік, дарожка’ (Касп.). Утворана ад паход ’дарога, сцежка’. Аб суфіксе ‑ня гл. Сцяцко, Афікс. наз., 165. Блізкія значэнні таксама ва ўкр. похідня́ ’перакідны масток’, у рус. кастрам. похо́дни ’трап з лодкі на бераг’, цвяр. похо́дня ’масток для пешых’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)