перадо́йка, -і, ДМ -до́йцы, мн. -і, -до́ек, ж.

Тое, што і ялавіца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перадо́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. перадо́йка перадо́йкі
Р. перадо́йкі перадо́ек
Д. перадо́йцы перадо́йкам
В. перадо́йку перадо́ек
Т. перадо́йкай
перадо́йкаю		 перадо́йкамі
М. перадо́йцы перадо́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перадо́йка ж. (яловая корова) я́ловица, я́ловка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перадо́йка, ‑і, ДМ ‑дойцы; Р мн. ‑доек; ж.

Тое, што і ялавіца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Перадо́йка ’ялавіца, якая доіцца другі год запар’ (ТСБМ; Янк. 1; Варл.; Касп., Сл. ПЗБ; карэліц., Янк. Мат.), перэ́дайка, перэ́дойка (мазыр., Нар. сл.), перэдо́йка ’тс’ (Растарг.); рус. пск., смал. передойка ’тс’. Да пера- і даі́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)