пераву́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пераву́чваю пераву́чваем
2-я ас. пераву́чваеш пераву́чваеце
3-я ас. пераву́чвае пераву́чваюць
Прошлы час
м. пераву́чваў пераву́чвалі
ж. пераву́чвала
н. пераву́чвала
Загадны лад
2-я ас. пераву́чвай пераву́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пераву́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераву́чваць несов.

1. (обучать заново чему-л. иному) переу́чивать, переобуча́ть;

2. в др. знач. переу́чивать;

1, 2 см. перавучы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перавучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавучы́ць, -вучу́, -ву́чыш, -ву́чыць; -ву́чаны; зак.

1. каго (што). Навучыць, падрыхтаваць усіх, многіх.

Ён перавучыў сотні дзяцей.

2. каго (што). Навучыць нанава.

Навучыць лягчэй, чым п.

3. што. Вывучыць, завучыць нанава.

П. урок.

4. каго-што. Праявіць празмернасць у завучванні ці навучанні каго-н.

|| незак. пераву́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. перавучы́цца, -вучу́ся, -ву́чышся, -ву́чыцца (да 2 і 4 знач.); незак. пераву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераву́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. перавучваць — перавучыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераву́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да перавучыцца.

2. Зал. да перавучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

переу́чивать несов., в разн. знач. пераву́чваць; см. переучи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераву́чванне ср. переу́чивание, переобу́чивание; см. пераву́чваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Перадуковываць (пірідуко́вывыць) ’перавучваць’ (Юрч. СНЛ). З пера- і адукоўваць < адука́цыя (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пераву́чвацца несов.

1. переу́чиваться;

2. (причинять себе вред долгим учением) переу́чиваться;

3. страд. переу́чиваться, переобуча́ться; см. пераву́чваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)