пераба́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пераба́ўка пераба́ўкі
Р. пераба́ўкі пераба́вак
Д. пераба́ўцы пераба́ўкам
В. пераба́ўку пераба́ўкі
Т. пераба́ўкай
пераба́ўкаю		 пераба́ўкамі
М. пераба́ўцы пераба́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераба́ўка ж., разг. (лишнего) переда́ча

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераба́ўка, ‑і, ДМ ‑баўцы; Р мн. ‑бавак; ж.

Разм. Перадача лішняга, лішак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пераба́віць 1 ’пераадольваючы цяжкасці, пераправіць каго-небудзь, што-небудзь у іншае месца; перавезці (сена праз раку)’ (ТСБМ, Янк. 3.; навагр., Шн.), сюды ж пераба́ўка ’пераправа, перавоз’ (Гарэц., Яруш.). Да пера- і ба́віць — ба́віцца 1 (гл.). Семантыка лексемы найбліжэй да чэш. мар. baviti se ’дарэмна затрымлівацца з-за нейкай перашкоды’ і рус. разан. бавиться ’з цяжкасцю абыходзіцца’ і, магчыма, ст.-слав. бавити ’выратаваць’.

Пераба́віць 2 ’прыклікаць, паклікаць’ (навагр., Дзмітр.). Відаць, з прывабіць < ва́ба (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)