пашыбава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пашыбу́ю |
пашыбу́ем |
| 2-я ас. |
пашыбу́еш |
пашыбу́еце |
| 3-я ас. |
пашыбу́е |
пашыбу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пашыбава́ў |
пашыбава́лі |
| ж. |
пашыбава́ла |
| н. |
пашыбава́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пашыбава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пашыбава́ць сов., разг. бы́стро пойти́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пашыбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак.
Разм. Хутка пайсці. Не пазіраючы Аўгіні ў вочы, [Мартын] аддаў ёй траву, а сам пашыбаваў у свой двор. Колас. Узрадаваны, Якуб ускінуў сець на правае плячо, схапіў рыдлёўку і шпарка пашыбаваў да свайго дворышча. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ *Пачахлі́ць, почэхліць ’хутка пайсці, пашыбаваць’ (ТС). Да na‑ і f чахаць < мрасл. taxati ’знікаць’ (Мартынаў, Слав. акком., 124), у якім суфікс ‑л‑ мае значэнне імгненнасці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)