пашта́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пашта́рка |
пашта́ркі |
| Р. |
пашта́ркі |
пашта́рак |
| Д. |
пашта́рцы |
пашта́ркам |
| В. |
пашта́рку |
пашта́рак |
| Т. |
пашта́ркай
пашта́ркаю |
пашта́ркамі |
| М. |
пашта́рцы |
пашта́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пашта́рка ж., разг. (о женщине — работнице почты) почтови́к м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пашта́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Разм. Жан. да паштар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)