пашта́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пашта́рка пашта́ркі
Р. пашта́ркі пашта́рак
Д. пашта́рцы пашта́ркам
В. пашта́рку пашта́рак
Т. пашта́ркай
пашта́ркаю		 пашта́ркамі
М. пашта́рцы пашта́рках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пашта́рка ж., разг. (о женщине — работнице почты) почтови́к м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашта́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да паштар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашта́рка ж Bríefträgerin f -, -nen, Póstzustellerin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

mail carrier

пашта́р -а́ m., пашта́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

letter carrier

пашта́р -а́ m., пашта́рка f.; лістано́ша m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mailman

[ˈmeɪlmæn]

n., pl. -men

пашта́р -а́, паштальён -а m., пашта́рка f.; лістано́ша -ы m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)