пашкумата́ць гл. шкуматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пашкумата́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пашкумата́ю пашкумата́ем
2-я ас. пашкумата́еш пашкумата́еце
3-я ас. пашкумата́е пашкумата́юць
Прошлы час
м. пашкумата́ў пашкумата́лі
ж. пашкумата́ла
н. пашкумата́ла
Загадны лад
2-я ас. пашкумата́й пашкумата́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пашкумата́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пашкумата́ць сов., разг. порва́ть на клочки́ (в кло́чья)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашкумата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Парваць на шматкі. Па небе плылі белыя хмаркі, як бы хто пашкуматаў марлю і пусціў яе ў паветра. Броўка. / у безас. ужыв. Жывога сома не бачылі — яго зачапіла лопасцю вінта і пашкуматала... Сачанка. // перан. Нанесці пашкоджанні, страты. Па горадзе хадзілі чуткі, што недзе ў Суражскім раёне партызаны напалі на калону немцаў і моцна пашкуматалі яе. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкумата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак., каго-што.

Матляннем, тузаннем у розныя бакі рваць, імкнуцца парваць на часткі.

Сабака шкуматаў прасціну.

|| зак. пашкумата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

|| аднакр. шкуматну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. шкумата́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пашкумата́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пашкуматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нашкума́ціць

‘пашкуматаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нашкума́чу нашкума́цім
2-я ас. нашкума́ціш нашкума́ціце
3-я ас. нашкума́ціць нашкума́цяць
Прошлы час
м. нашкума́ціў нашкума́цілі
ж. нашкума́ціла
н. нашкума́ціла
Загадны лад
2-я ас. нашкума́ць нашкума́цьце
Дзеепрыслоўе
прош. час нашкума́ціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пашматава́ць

‘парваць на шматы, пашкуматаць каго-небудзь, што-небудзь; паздзеквацца з каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пашмату́ю пашмату́ем
2-я ас. пашмату́еш пашмату́еце
3-я ас. пашмату́е пашмату́юць
Прошлы час
м. пашматава́ў пашматава́лі
ж. пашматава́ла
н. пашматава́ла
Загадны лад
2-я ас. пашмату́й пашмату́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пашматава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пашмата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і пашкуматаць. Зрабілася сорамна — падраў, пашматаў [паперы], і ў печ кінуў, юшку адчыніў і сярнічкаю падпаліў. Гарэцкі. Партызаны добра пашматалі .. [карнікаў]. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

порва́ть сов.

1. (бумагу, платье и т. п.) падра́ць, падзе́рці, (долго, неоднократно) пападзіра́ць, пападра́ць, пашкумата́ць;

2. (струну, верёвку и т. п.) парва́ць, (много, неоднократно) папарыва́ць, папарва́ць;

3. (прекратить) перен. парва́ць; разарва́ць; спыні́ць;

порва́ть отноше́ния с ке́м-л. парва́ць (разарва́ць) адно́сіны з кім-не́будзь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)