паце́шнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паце́шнік |
паце́шнікі |
| Р. |
паце́шніка |
паце́шнікаў |
| Д. |
паце́шніку |
паце́шнікам |
| В. |
паце́шніка |
паце́шнікаў |
| Т. |
паце́шнікам |
паце́шнікамі |
| М. |
паце́шніку |
паце́шніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
паце́шнік м. зате́йник, заба́вник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
увесели́тель заба́ўнік, -ка м., паце́шнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поте́шник паце́шнік, -ка м., заба́ўнік, -ка м., весялу́н, род. веселуна́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)