паце́шнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паце́шнік паце́шнікі
Р. паце́шніка паце́шнікаў
Д. паце́шніку паце́шнікам
В. паце́шніка паце́шнікаў
Т. паце́шнікам паце́шнікамі
М. паце́шніку паце́шніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паце́шнік м. зате́йник, заба́вник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паце́шнік м разм wítziger Mensch, Spáßvogel m -s, -vögel; (масавік) Organisátor von Vergnügungen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

увесели́тель заба́ўнік, -ка м., паце́шнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поте́шник паце́шнік, -ка м., заба́ўнік, -ка м., весялу́н, род. веселуна́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)