патрыва́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
патрыва́ю |
патрыва́ем |
| 2-я ас. |
патрыва́еш |
патрыва́еце |
| 3-я ас. |
патрыва́е |
патрыва́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
патрыва́ў |
патрыва́лі |
| ж. |
патрыва́ла |
| н. |
патрыва́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
патрыва́й |
патрыва́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
патрыва́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
патрыва́ць сов., разг.
1. потерпе́ть;
~ва́й хвілі́ну — потерпи́ мину́тку;
2. продержа́ться;
паго́да яшчэ́ ~ва́е — пого́да ещё проде́ржится
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
патрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм.
1. Пацярпець. Заплакаў Дзяніска. — Я хачу есці. Ідзем дамоў. — Патрывай, Дзяніска, хвіліначку, патрывай, мой маленькі... Скора прыдзем да партызан, і яны ўсяго-ўсяго табе дадуць. Шамякін. — Галоўку напячэ, балець будзе, — вядзе сваё бабуля. — Нічога, патрываю, — адказвае ўнук. Юрэвіч.
2. Пратрымацца нейкі час. Падыходзіць чарга гаварыць мне. Маўчанне, якое патрывала нейкіх пяць-дзесяць хвілін, разрываецца дзедавай трубою: — Ды ты ж тое самае гаворыш, што і нашы. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Па́часаваць ’пачакаць’: у выразе пачасуй ’пачакай’ (пін., Сб. 1866, Нас.), рус. пск., цвяр. почасить ’пачакаць, патрываць з гадзінку’, серб.-харв. по̀часити ’тс’. Беларуска-руска-сербска-харвацкая ізалекса. Да па‑ і час (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)