пато́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пато́мны пато́мная пато́мнае пато́мныя
Р. пато́мнага пато́мнай
пато́мнае		 пато́мнага пато́мных
Д. пато́мнаму пато́мнай пато́мнаму пато́мным
В. пато́мны (неадуш.)
пато́мнага (адуш.)		 пато́мную пато́мнае пато́мныя (неадуш.)
пато́мных (адуш.)
Т. пато́мным пато́мнай
пато́мнаю		 пато́мным пато́мнымі
М. пато́мным пато́мнай пато́мным пато́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пато́мны², -ая, -ае.

Які выдаецца па тамах.

Патомнае выданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пато́мны¹, -ая, -ае.

1. Які ад роду належыць да якога-н. саслоўя (уст.).

П. дваранін.

2. Карэнны, спрадвечны.

П. лесаруб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пато́мны I пото́мственный;

п. князь — пото́мственный князь

пато́мны II (томами) пото́мный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пато́мны ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Наследны, радавы. Патомны маёнтак.

2. Які ад роду належыць да якога‑н. саслоўя; прыродны. Патомны дваранін, Вярсенеў зразумеў вялікую справядлівасць народнай барацьбы і ўбачыў у рэвалюцыі не разбуральную, а стваральную сілу. Сяргейчык. // Які належыць да сям’і, што ўвесь час займаецца пэўнай справай, пэўным рамяством. Патомны сталявар. Патомны рыбак.

пато́мны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які робіцца, праводзіцца па тамах, па кожным томе асобна. Патомнае выданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаўбавы́, ‑ая, ‑ое.

Гіст. Патомны, знатнага роду (пра дваран). Стаўбавыя дваране.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пото́мный пато́мны; (томами) тама́мі; па тама́х.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыро́дны ’мясцовы’ (Ян.). Да прыро́д, прыро́да (гл.), у значэнні ’патомны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Напатомны ’які мае наступіць, быць потым, далейшы’ (Гарэц.). Гл. патомны ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пото́мственный

1. (исконный) пато́мны; (природный) прыро́дны;

2. уст. (родовой) радавы́; (наследственный) спа́дчынны;

пото́мственное име́ние радавы́ маёнтак;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)