пасярэ́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пасярэ́днік пасярэ́днікі
Р. пасярэ́дніка пасярэ́днікаў
Д. пасярэ́дніку пасярэ́днікам
В. пасярэ́дніка пасярэ́днікаў
Т. пасярэ́днікам пасярэ́днікамі
М. пасярэ́дніку пасярэ́дніках

Іншыя варыянты: пасрэ́днік.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасрэ́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пасрэ́днік пасрэ́днікі
Р. пасрэ́дніка пасрэ́днікаў
Д. пасрэ́дніку пасрэ́днікам
В. пасрэ́дніка пасрэ́днікаў
Т. пасрэ́днікам пасрэ́днікамі
М. пасрэ́дніку пасрэ́дніках

Іншыя варыянты: пасярэ́днік.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

посре́дник пасярэ́днік, -ка м., пасрэ́днік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

язы́к-посре́дник мо́ва-пасярэ́днік, род. мо́вы-пасярэ́дніка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Раструха́р ’кастратар’ (Сл. ПЗБ). Запазычана з польск. rostrucharz ’гандляр, пасярэднік у гандлі коньмі’, ст.-польск. rostuszar, rostucharz ’тс’ з с.-в.-ням. rostūscher, нова-в.-ням. Rosstauscher ’тс’ (Брукнер, 463; Нававейскі, Zapożyczenia, 261), якое ў польскіх гаворках мае таксама значэнне ’нешта калматае, недарослае, неабсохлае’ (Куцала, Słownik).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)