пастаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
Загарадка для жывёлы ў полі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пастаўні́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пастаўні́к |
пастаўнікі́ |
| Р. |
пастаўніка́ |
пастаўніко́ў |
| Д. |
пастаўніку́ |
пастаўніка́м |
| В. |
пастаўні́к |
пастаўнікі́ |
| Т. |
пастаўніко́м |
пастаўніка́мі |
| М. |
пастаўніку́ |
пастаўніка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пастаўні́к, -ка́ м. (для скота) заго́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пастаўні́к, ‑а, м.
Загарадка для жывёлы ў полі. На пастаўнік Пагоніць статкі красавік, Тады змятае неба Апошні снег — Паскрэбак. Лужанін. Ад маладой травы на пастаўніках нясло мядовым водарам. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пастаўні́к ’загародка для жывёлы ў полі’ (зах., паўн.-зах., маг., ДАБМ, к. 232; Сцяшк.; стаўбц., Прышч. дыс.; паст., Сл. ПЗБ). Да паставіць (жывёлу, скаціну) у загарадзе < ста́віць (гл.). Аб суфіксе ‑нік гл. Сцяцко, Афікс. наз., 55. Значэнне ’паша’ (бяроз., Сл. Брэс.) — вынік пераносу значэння па сумежнасці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Майдом ’агароджанае месца для скаціны ля хаты ці ў полі, пастаўнік’ (Зн.). Да майда́н 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лява́да ’луг, абгароджаны для пашы жывёлы’ (Нас.), ’пастаўнік у полі, лесе’ (Бяльк.; ветк., Яшк.). Да ліва́да (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Паўдзён ’пастаўнік’ (круп., ДАБМ, 784). У выніку семантычнага пераносу з паўдзён ’поўдзень’ (Грыг.; в.-дзв., брасл., Сл. ПЗБ; слаўг., Яшк.; браг., Мат. Гом.), якое першапачаткова азначала ’палавіна дня’ > на паўдзён (прыганялі скаціну ў двор) (Касп.), паўдзёнкі ’час у сярэдзіне дня, на які ўлетку прыганяюць з поля кароў (бялын., Янк. Мат.) або заганяюць у пастаўнікі’. Параўн. таксама дзяннік ’пастаўнік’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ла́гер ’стаянка войска, партызан, лесарубаў, піянераў у палявых умовах’ (ТСБМ), укр. ла́гер, ла́гор, ла́гир ’пастаўнік’. Запазычанне праз рускую мову з ням. Lager.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пляця́нік ’вялікі кош’ (карэліц., Сцяшк. Сл.), ’ез’ (шчуч., Сл. ПЗБ), плётянык ’пастаўнік’ (іван., ДАБМ, камент., 784). Утворана шляхам семантычнай кандэнсацыі са словазлучэнняў з прыметнікам плецены. Да плесці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)