Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пастарэ́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пастарэ́ю |
пастарэ́ем |
| 2-я ас. |
пастарэ́еш |
пастарэ́еце |
| 3-я ас. |
пастарэ́е |
пастарэ́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пастарэ́ў |
пастарэ́лі |
| ж. |
пастарэ́ла |
| н. |
пастарэ́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пастарэ́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пастарэ́ць сов. постаре́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пастарэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
Стаць старым, старэйшым. Хто кажа, што мы пастарэлі? Мы сталымі сталі, проста душой падабралі. Панчанка. Анежка.. з жалем паглядала на Алеся, які, здавалася ёй, пастарэў за гэты час. Броўка. Разам з гаспадаром Казімірам пастарэлі і бярозы пад акном і яблыні ў садзе, наогул, усё пастарэла ў фальварку. Пестрак. За тыдзень свет, здаецца, пастарэў. Бураўкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
старэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.
1. Рабіцца старым.
З гадамі чалавек старэе.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Станавіцца ўстарэлым.
Тэхніка старэе.
|| зак. састарэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е (да 1 знач.), устарэ́ць, -э́е (да 2 знач.) і пастарэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е (да 1 знач.).
|| наз. старэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
постаре́ть сов. пастарэ́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адквітне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв). Скончыць квітнець, цвісці; адцвісці.
Адквітнелі каштаны.
2. перан. Пражыць маладыя гады, страціць свежасць, пастарэць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пераспе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаўшы вельмі спелым, пачаць псавацца.
Агрэст пераспеў.
2. перан. Выйсці з узросту, уласцівага якому-н. становішчу; пастарэць (разм., іран.).
Нявеста пераспела.
|| незак. пераспява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пастарэ́нне, ‑я, н.
1. Стан паводле знач. дзеясл. пастарэць.
2. Спец. Змяненне форм і ўласцівасцей рэчыва пад уздзеяннем розных тэхнічных умоў. Пастарэнне металу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Агры́бяць ’вельмі пастарэць’ (Шат.). Відаць, калька з польск. zgrzybieć ’тс’. Апошняе да grzybieć ’зморшчыцца як грыб’, grzyb ’грыб’. Параўн. ірл. gerbach ’складка, маршчына’ (Петарсан, Vergl. Wortst., 12).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)