пасе́лішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

1. Месца, на якім у старажытнасці было размешчана пасяленне, селішча.

Раскопкі старажытнага паселішча.

2. Месца, заселенае людзьмі — вёска, сяло і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасе́лішча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пасе́лішча пасе́лішчы
Р. пасе́лішча пасе́лішчаў
пасе́лішч
Д. пасе́лішчу пасе́лішчам
В. пасе́лішча пасе́лішчы
Т. пасе́лішчам пасе́лішчамі
М. пасе́лішчы пасе́лішчах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасе́лішча ср.

1. археол. се́лище;

2. селе́ние; поселе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасе́лішча, ‑а, н.

1. Спец. Месца, дзе захаваліся сляды старажытнага пасялення; селішча. Раскопкі старажытнага паселішча.

2. Месца, заселенае людзьмі; вёска, сяло, пасёлак. Сярод адвечнай цішыні першабытных лясоў рэдка сустракаліся людскія паселішчы, затое дзікіх звяроў і птушак было тут вялікае мноства. В. Вольскі. Здавалася, што гэтае прыгожае паселішча стаіць тут спрадвеку, не старэючы і не хілячыся на бок смалістымі сценамі сваіх хат. Паслядовіч. // Месца, дзе жывуць або будуюць сабе жыллё некаторыя віды дзікай жывёлы. Узніклі новыя паселішчы баброў у пойме Бярэзіны і ў ціхіх затоках. Самусенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пасе́лішча ’селішча’, ’месца, заселенае людзьмі, вёска, пасёлак’ (ТСБМ). Да се́лішча (гл.). Па‑ пад уплывам пасяліцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

асе́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

Наваколле паселішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Каля́ды

‘паселішча’

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Каля́ды
Р. Каля́д
Каля́даў
Д. Каля́дам
В. Каля́ды
Т. Каля́дамі
М. Каля́дах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Няпту́н

‘паселішча’

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Няпту́н
Р. Нептуна́
Д. Нептуну́
В. Няпту́н
Т. Нептуно́м
М. Нептуне́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Першама́й

‘паселішча’

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Першама́й
Р. Першама́я
Д. Першама́ю
В. Першама́й
Т. Першама́ем
М. Першама́і

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Со́ж

‘паселішча’

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Со́ж
Р. Сажа́
Д. Сажу́
В. Со́ж
Т. Сажо́м
М. Сажы́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)