пасе́лішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

1. Месца, на якім у старажытнасці было размешчана пасяленне, селішча.

Раскопкі старажытнага паселішча.

2. Месца, заселенае людзьмі — вёска, сяло і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасе́лішча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пасе́лішча пасе́лішчы
Р. пасе́лішча пасе́лішчаў
пасе́лішч
Д. пасе́лішчу пасе́лішчам
В. пасе́лішча пасе́лішчы
Т. пасе́лішчам пасе́лішчамі
М. пасе́лішчы пасе́лішчах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасе́лішча ср.

1. археол. се́лище;

2. селе́ние; поселе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасе́лішча, ‑а, н.

1. Спец. Месца, дзе захаваліся сляды старажытнага пасялення; селішча. Раскопкі старажытнага паселішча.

2. Месца, заселенае людзьмі; вёска, сяло, пасёлак. Сярод адвечнай цішыні першабытных лясоў рэдка сустракаліся людскія паселішчы, затое дзікіх звяроў і птушак было тут вялікае мноства. В. Вольскі. Здавалася, што гэтае прыгожае паселішча стаіць тут спрадвеку, не старэючы і не хілячыся на бок смалістымі сценамі сваіх хат. Паслядовіч. // Месца, дзе жывуць або будуюць сабе жыллё некаторыя віды дзікай жывёлы. Узніклі новыя паселішчы баброў у пойме Бярэзіны і ў ціхіх затоках. Самусенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паселішча (у археалогіі) 1/469; 3/67, 347; 4/165, 521; 8/300, 514; 9/119; 12/81, 83, 84, 85, 91, 99

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пасе́лішча н. Síedlung f -, -en, Órtschaft f -, -en; Dorf n -(e)s, Dörfer (вёска)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пасе́лішча ’селішча’, ’месца, заселенае людзьмі, вёска, пасёлак’ (ТСБМ). Да се́лішча (гл.). Па‑ пад уплывам пасяліцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пасе́лішча

1. Месца, дзе быў старажытны населены пункт (БРС).

2. Пасяленне, населены пункт (БРС).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

асе́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

Наваколле паселішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Каля́ды

‘паселішча’

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Каля́ды
Р. Каля́д
Каля́даў
Д. Каля́дам
В. Каля́ды
Т. Каля́дамі
М. Каля́дах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)