партрэ́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
партрэ́т |
партрэ́ты |
| Р. |
партрэ́та |
партрэ́таў |
| Д. |
партрэ́ту |
партрэ́там |
| В. |
партрэ́т |
партрэ́ты |
| Т. |
партрэ́там |
партрэ́тамі |
| М. |
партрэ́це |
партрэ́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
партрэ́т, -а, М -рэ́це, мн. -ы, -аў, м.
Адлюстраванне якога-н. чалавека на карціне, фатаграфіі, у скульптуры.
Скульптурны п.
Групавы п. (некалькіх асоб). Літаратурны п. (перан.; мастацкае апісанне каго-н.).
|| прым. партрэ́тны, -ая, -ае.
П. жывапіс.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
партрэ́т м., в разн. знач. портре́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
партрэ́т, ‑а, М ‑рэце, м.
1. Малюнак, рысунак, вялікая фатаграфія чалавека або групы людзей. Скульптурны партрэт. □ На адной сцяне віселі партрэты Карла Маркса і Леніна. Колас. Змітрок і Таня разам глянулі на сцяну, дзе побач з партрэтам бацькі з нядаўняга часу вісеў і матчын партрэт. Ваданосаў. // Разм. Пра таго, хто вельмі падобны да каго‑н. — [Дачка] у яго адна была і, акрамя таго, — выліты партрэт нябожчыцы-жонкі. Мележ.
2. Апісанне знешнасці персанажа ў літаратурным творы. Вось як жывога, дзядзьку бачу. Я тут партрэт яго зазначу. Ён невысок, не надта ёмак. Колас. // Характэрныя рысы, агульная характарыстыка каго‑, чаго‑н. Часта з адзінкавых трапных дэталей або асобных персанажаў ствараецца калектыўны партрэт воінскай масы, народа. Дзюбайла.
•••
Кабінетны партрэт — фатаграфія пэўных памераў (18×24); невялікі партрэт.
[Фр. portrait.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Партрэ́т ’малюнак, рысунак, вялікая фатаграфія чалавека або групы людзей; апісанне знешнасці персанажа ў літаратурным творы’ (ТСБМ). З рус. портре́т ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 79); у рус. у пачатку XVIII ст. праз нов.-в.-ням. Portrait з франц. portrait (Праабражэнскі, 2, 110; Фасмер, 3, 335).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фільм-партрэ́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фільм-партрэ́т |
фі́льмы-партрэ́ты |
| Р. |
фі́льма-партрэ́та |
фі́льмаў-партрэ́таў |
| Д. |
фі́льму-партрэ́ту |
фі́льмам-партрэ́там |
| В. |
фільм-партрэ́т |
фі́льмы-партрэ́ты |
| Т. |
фі́льмам-партрэ́там |
фі́льмамі-партрэ́тамі |
| М. |
фі́льме-партрэ́це |
фі́льмах-партрэ́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
фільм-партрэ́т (род. фі́льма-партрэ́та) м. фильм-портре́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
портре́т в разн. знач. партрэ́т, -та м.;
портре́т во весь рост партрэ́т на ўвесь рост;
поясно́й портре́т паясны́ партрэ́т;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аўтапартрэ́т, -а, М -рэ́це, мн. -ы, -аў, м.
Партрэт, напісаны з самога сябе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
апра́віць, -ра́ўлю, -ра́віш, -ра́віць; -ра́ўлены; зак., што.
Уставіць у аправу.
А. акуляры.
А. партрэт.
|| незак. апраўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)