Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
партрэ́т, -а, М -рэ́це, мн. -ы, -аў, м.
Адлюстраванне якога-н. чалавека на карціне, фатаграфіі, у скульптуры.
Скульптурны п.
Групавы п. (некалькіх асоб). Літаратурны п. (перан.; мастацкае апісанне каго-н.).
|| прым.партрэ́тны, -ая, -ае.
П. жывапіс.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
партрэ́тм., в разн. знач. портре́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
партрэ́т, ‑а, М ‑рэце, м.
1. Малюнак, рысунак, вялікая фатаграфія чалавека або групы людзей. Скульптурны партрэт. □ На адной сцяне віселі партрэты Карла Маркса і Леніна.Колас.Змітрок і Таня разам глянулі на сцяну, дзе побач з партрэтам бацькі з нядаўняга часу вісеў і матчын партрэт.Ваданосаў.//Разм. Пра таго, хто вельмі падобны да каго‑н. — [Дачка] у яго адна была і, акрамя таго, — выліты партрэт нябожчыцы-жонкі.Мележ.
2. Апісанне знешнасці персанажа ў літаратурным творы. Вось як жывога, дзядзьку бачу. Я тут партрэт яго зазначу. Ён невысок, не надта ёмак.Колас.// Характэрныя рысы, агульная характарыстыка каго‑, чаго‑н. Часта з адзінкавых трапных дэталей або асобных персанажаў ствараецца калектыўны партрэт воінскай масы, народа.Дзюбайла.
•••
Кабінетны партрэт — фатаграфія пэўных памераў (18×24); невялікі партрэт.
[Фр. portrait.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
партрэ́т
(фр. portrait)
1) малюнак чалавека на карціне, фатаграфіі (напр. каляровы п.);
2) апісанне знешнасці персанажа ў мастацкім творы (літаратурны п.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Партрэ́т ’малюнак, рысунак, вялікая фатаграфія чалавека або групы людзей; апісанне знешнасці персанажа ў літаратурным творы’ (ТСБМ). З рус.портре́т ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 79); у рус. у пачатку XVIII ст. праз нов.-в.-ням.Portrait з франц.portrait (Праабражэнскі, 2, 110; Фасмер, 3, 335).