параджа́ць гл. парадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

параджа́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. параджа́ю параджа́ем
2-я ас. параджа́еш параджа́еце
3-я ас. параджа́е параджа́юць
Прошлы час
м. параджа́ў параджа́лі
ж. параджа́ла
н. параджа́ла
Загадны лад
2-я ас. параджа́й параджа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час параджа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

параджа́ць несов. порожда́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

параджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да парадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парадзі́ць, -раджу́, -ро́дзіш, -ро́дзіць; -ро́джаны; зак., што.

Стаць прычынай узнікнення, з’яўлення чаго-н.

Пачутае пра яго парадзіла ўва мне непрыемнае пачуццё да гэтага чалавека.

|| незак. параджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

порожда́ть несов.

1. (рожать) уст., высок. нараджа́ць, параджа́ць;

2. перен. параджа́ць, спараджа́ць; (вызывать) выкліка́ць; (причинять) прычыня́ць;

порожда́ть недоразуме́ния параджа́ць (выкліка́ць) непаразуме́нні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

параджа́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да параджаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпло́джваць

‘нараджаць, параджаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выпло́джваю выпло́джваем
2-я ас. выпло́джваеш выпло́джваеце
3-я ас. выпло́джвае выпло́джваюць
Прошлы час
м. выпло́джваў выпло́джвалі
ж. выпло́джвала
н. выпло́джвала
Загадны лад
2-я ас. выпло́джвай выпло́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выпло́джваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пладзі́ць, пладжу, плодзіш, плодзіць; незак., каго-што.

1. Размнажаць, разводзіць. // Разм. Нараджаць (вялікае патомства). Пладзіць дзяцей. // Прыносіць ураджай, даваць плады, насенне. Няма яе [вады] — зямля пладзіць не здольна, Нібы губляе ад жыцця ключы. Чарнушэвіч.

2. перан. Садзейнічаць з’яўленню чаго‑н., параджаць. [Міхал:] — Хопіць пладзіць адукаваных няўмек з прэтэнзіямі. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)