◎ Папы́ 1, папкі ’расліна нівянік звычайны, Leucanthenum Dc vulgare Lam.’ (Кіс.). Ад поп. Матывацыю гл. папаўка.

◎ Папы 2, папакі ’скабіёза жоўтая, Scabiosa ochroleuca L.’ (Кіс.). Гл. папы©.

◎ Папы́ 3 ’апорныя слупы’ (Сл. ПЗБ). Этымалагічна тое ж, што і поп (гл.). Параўн. рус. поп ’цурка, чушка, выбітая з кона, якая зноў паўстае тарчма (пры гульні ў гарадкі)’, поставить на nona (напр., бочку) ’стаўма’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́па

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. па́па па́пы
Р. па́пы па́паў
Д. па́пу па́пам
В. па́пу па́паў
Т. па́пам па́памі
М. па́пу па́пах

Крыніцы: krapivabr2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

поп¹, папа́, мн. папы́, папо́ў, м. (разм.).

Праваслаўны святар.

|| прым. папо́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ну́нцый, -я, мн. -і, -яў, м.

Пастаянны дыпламатычны прадстаўнік Папы Рымскага ў замежнай дзяржаве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́таў разг. (принадлежащий отцу) па́пин, тя́тин; па́пы, тя́ти;

т. хала́т — па́пин хала́т, хала́т па́пы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́пства, ‑а, н.

Улада папы, перыяд улады папы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыя́ра, -ы, мн. -ы, тыя́р, ж.

1. Галаўны ўбор усходніх цароў у старажытнасці.

2. Галаўны ўбор Рымскага Папы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́п

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́п папы́
Р. папа́ папо́ў
Д. папу́ папа́м
В. папа́ папо́ў
Т. папо́м папа́мі
М. папе́ папа́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лега́т, -а, М -га́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Дыпламатычны прадстаўнік Папы Рымскага ў краінах, дзе пашыраны каталіцызм.

Папскі л.

2. Наогул пасол, пасланнік з рэлігійнай місіяй.

|| прым. лега́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ну́нцый, ‑я, м.

Пастаянны дыпламатычны прадстаўнік рымскага папы пры ўрадзе якой‑н. дзяржавы.

[Лац. nuntius.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)