паме́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Надпіс, запіс, знак, якім абазначаецца што-н.

Паметкі на палях кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паме́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паме́тка паме́ткі
Р. паме́ткі паме́так
Д. паме́тцы паме́ткам
В. паме́тку паме́ткі
Т. паме́ткай
паме́ткаю		 паме́ткамі
М. паме́тцы паме́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паме́тка ж. поме́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паме́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Тое, што і памета. Трэці [мужчына] доўгі, худы і пануры з зямлістым колерам твару, сядзеў над нейкаю паперкаю, углыбіўшыся ў чытанне, і рабіў сяды-тады ў ёй паметкі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поме́тка паме́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ві́за, -ы, мн. -ы, віз, ж.

1. Паметка службовай асобы на дакуменце.

Паставіць сваю візу.

2. Дазвол на ўезд у краіну, выезд ці праезд цераз яе, а таксама паметка ў пашпарце ў знак такога дазволу.

|| прым. ві́завы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапі́ска, -і, ДМ -пісцы, ж.

1. гл. прапісацца, прапісаць.

2. Рэгістрацыя месца жыхарства, а таксама адпаведная паметка ў пашпарце.

Атрымаць прапіску (таксама перан.: асталявацца, замацавацца; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крап, -у, м.

1. Дробныя, іншага колеру плямкі, крапіны на чым-н.

Белы мармур з шэрым крапам.

2. Умоўная паметка на рубашцы ігральнай карты.

Шулерскі к.

|| прым. кра́павы, -ая, -ае і краплёны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапі́ска, ‑і, ДМ прапісцы; Р мн. прапісак; ж.

Афіцыйная рэгістрацыя пражывання каго‑н. па пэўнаму адрасу, а таксама паметка ў дакуменце (пашпарце) аб гэтай рэгістрацыі. Часовая прапіска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

значо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. Пласцінка, кружок і пад. з якім-н. адбіткам, які носіцца на грудзях як упрыгожанне, памятны знак ці знак прыналежнасці да якой-н. арганізацыі.

Памятны з.

Універсітэцкі з.

2. Умоўная паметка на чым-н.

Паставіць значкі на палях кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)