прапі́ска, ‑і, ДМ прапісцы; Р мн. прапісак; ж.

Афіцыйная рэгістрацыя пражывання каго‑н. па пэўнаму адрасу, а таксама паметка ў дакуменце (пашпарце) аб гэтай рэгістрацыі. Часовая прапіска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)