памага́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
		| Цяперашні час | 
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
		
			| 1-я ас. | 
			памага́ю | 
			памага́ем | 
			
		
		
			| 2-я ас. | 
			памага́еш | 
			памага́еце | 
			
		
		
			| 3-я ас. | 
			памага́е | 
			памага́юць | 
			
		
| Прошлы час | 
	
		
			| м. | 
			памага́ў | 
			памага́лі | 
		
		
			| ж. | 
			памага́ла | 
		
		
			| н. | 
			памага́ла | 
		
	
| Загадны лад | 
	
		
			| 2-я ас. | 
			памага́й | 
			памага́йце | 
		
	
| Дзеепрыслоўе | 
	
		
			| цяп. час | 
			памага́ючы | 
		
		
 
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
памага́ць несов. помога́ть; пособля́ть, подсобля́ть;
◊ до́ма і сце́ны памага́юць — посл. до́ма и сте́ны помога́ют
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
памага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да памагчы.
•••
Памагай бог (уст.) — пажаданне поспеху, удачы ў працы, добрай справе.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
памагчы́, -магу́, -мо́жаш, -мо́жа; -мо́г, -магла́, -ло́; -мажы́; зак., каму.
Тое, што і дапамагчы.
П. грашамі.
П. пабудавацца.
Лякарства памагло.
|| незак. памага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
подсобля́ть несов., прост. памага́ць.
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
помога́ть несов. дапамага́ць, памага́ць.
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
пособля́ть несов. дапамага́ць, памага́ць;
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
спосо́бствовать несов. садзе́йнічаць, дапамага́ць, памага́ць; (благоприятствовать) спрыя́ць;
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
уку́с, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. укусіць (у 1 знач.).
2. Укушанае месца. Памагаць укус ёдам.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
буксі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Судна, якое буксіруе іншыя судны, плыты.
2. Канат або стальны трос для буксіроўкі.
Цягнуць на буксіры.
◊
Браць на буксір каго (разм.) — памагаць каму-н., хто адстае ў выкананні чаго-н.
|| прым. буксі́рны, -ая, -ае.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)