па́й
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
па́й |
паі́ |
| Р. |
па́ю |
паёў |
| Д. |
па́ю |
пая́м |
| В. |
па́й |
паі́ |
| Т. |
па́ем |
пая́мі |
| М. |
па́і |
пая́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пай, па́ю, мн. паі́, паёў, м.
Доля, якая ўносіцца ў агульную справу асобным яе ўладальнікам.
Уступны п.
Кааператыўны п.
|| прым. паявы́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пай (род. па́ю) м. пай;
усту́пны п. — вступи́тельный пай
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пайI пай, род. па́ю м.;
вступи́тельный пай усту́пны пай;
на пая́х на пая́х;
това́рищество на пая́х уст. тавары́ства на пая́х;
приня́ть в пай разг. прыня́ць у пай.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пайII нескл., детск. ца́ца, -цы м. и ж.;
пай-де́вочка ца́ца-дзяўчы́нка, ца́ца;
пай-ма́льчик ца́ца-хло́пчык, ца́ца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пай, паю, м.
Доля, якая ўносіцца ў капітал якога‑н. таварыства кожным яго ўдзельнікам. Уступны пай. Кааператыўны пай. □ У брацтвы ўваходзілі цэхавыя майстры, гараджане, купцы і розны просты люд (доступ сюды быў вольны, трэба было толькі ўнесці пэўны грашовы пай). Шакун.
[Тур. pay — частка, жэрабя.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пай 1 ’доля, якая ўносіцца ў капітал якога-н. таварыства кожным яго ўдзельнікам’ (ТСБМ); у дыялектах часцей па́йка ’тс’, таксама ’надзел зямлі’ (Сл. ПЗБ), ’шчасце, удача’ (Бяльк.). Рус. пай, укр. пай ’тс’. Запазычанне з цюрк. моў: тур., крым.-тат., тат. pai ’частка, участак, пай’ (Радлаў, 4, 1118; Міклашыч, 230; Праабражэнскі, 2, 5; Фасмер, 3, 187).
Пай 2 ’выбітае, вытаптанае месца (на лузе, у полі і інш.), паёваць ’талаваць, нішчыць’ (ТС). Няясна. Відаць, да пай 1, праз значэнне ’ўчастак зямлі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́йшчык, ‑а, м.
Той, хто мае свой пай у якой‑н. справе. Пайшчык кааператыўнага таварыства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скляпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і скляплю́, скле́плеш, скле́пле; -па́й; -па́ны; зак., што.
Злучыць пры дапамозе кляпання.
|| незак. склёпваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. склёпванне, -я, н. і (спец.) склёпка, -і, ДМ -пцы, ж.
|| прым. склёпачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)