па́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. па́й паі́
Р. па́ю паёў
Д. па́ю пая́м
В. па́й паі́
Т. па́ем пая́мі
М. па́і пая́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пай, па́ю, мн. паі́, паёў, м.

Доля, якая ўносіцца ў агульную справу асобным яе ўладальнікам.

Уступны п.

Кааператыўны п.

|| прым. паявы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пай (род. па́ю) м. пай;

усту́пны п. — вступи́тельный пай

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пай​I пай, род. па́ю м.;

вступи́тельный пай усту́пны пай;

на пая́х на пая́х;

това́рищество на пая́х уст. тавары́ства на пая́х;

приня́ть в пай разг. прыня́ць у пай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пай​II нескл., детск. ца́ца, -цы м. и ж.;

пай-де́вочка ца́ца-дзяўчы́нка, ца́ца;

пай-ма́льчик ца́ца-хло́пчык, ца́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пай, паю, м.

Доля, якая ўносіцца ў капітал якога‑н. таварыства кожным яго ўдзельнікам. Уступны пай. Кааператыўны пай. □ У брацтвы ўваходзілі цэхавыя майстры, гараджане, купцы і розны просты люд (доступ сюды быў вольны, трэба было толькі ўнесці пэўны грашовы пай). Шакун.

[Тур. pay — частка, жэрабя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пай 8/28

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пай м. эк. Ánteil m -s, -e; Teil m (частка);

кааператы́ўны пай Genóssenschaftsanteil m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пай

(цюрк. pay = частка)

доля, якая ўносіцца ў агульную справу кожным яе ўдзельнікам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)