пазава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пазу́ю пазу́ем
2-я ас. пазу́еш пазу́еце
3-я ас. пазу́е пазу́юць
Прошлы час
м. пазава́ў пазава́лі
ж. пазава́ла
н. пазава́ла
Загадны лад
2-я ас. пазу́й пазу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пазу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазава́ць несов., плотн. пази́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак., што.

Рабіць пазы ў чым‑н. Пазаваць шула. Пазаваць вушакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пази́ть несов., плотн. пазава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пазаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазо́ўка, ‑і, ДМ ‑зоўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пазаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)