пажа́рны, -ая, -ае.

1. гл. пажар.

2. у знач. наз. пажа́рны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Работнік пажарнай каманды.

Пажарныя былі ў касках.

◊

На ўсякі пажарны выпадак (разм., жарт.) — на ўсякі выпадак.

У пажарным парадку (разм.) — з паспешнасцю, даволі хутка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажа́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пажа́рны пажа́рная пажа́рнае пажа́рныя
Р. пажа́рнага пажа́рнай
пажа́рнае		 пажа́рнага пажа́рных
Д. пажа́рнаму пажа́рнай пажа́рнаму пажа́рным
В. пажа́рны (неадуш.)
пажа́рнага (адуш.)		 пажа́рную пажа́рнае пажа́рныя (неадуш.)
пажа́рных (адуш.)
Т. пажа́рным пажа́рнай
пажа́рнаю		 пажа́рным пажа́рнымі
М. пажа́рным пажа́рнай пажа́рным пажа́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пажа́рны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. пажа́рны пажа́рныя
Р. пажа́рнага пажа́рных
Д. пажа́рнаму пажа́рным
В. пажа́рнага пажа́рных
Т. пажа́рным пажа́рнымі
М. пажа́рным пажа́рных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пажа́рны

1. прил. пожа́рный;

2. в знач. сущ. пожа́рный, пожа́рник;

◊ у ~ым пара́дку — в пожа́рном поря́дке;

на ўся́кі п. вы́падак — на вся́кий пожа́рный слу́чай

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажа́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пажару. Пажарны дым. Пажарная каланча. // Прызначаны для тушэння пажару. Пажарная каманда. Пажарная машына. □ [Варанецкі] выбег на вуліцу і з ходу ўсчапіўся на пажарную бочку, якую коні імчалі міма варот. Дуброўскі. // Абсталяваны ўсім неабходным для тушэння пажару. Пажарны двор. Пажарная часць.

2. у знач. наз. пажа́рны, ‑ага, м. Работнік пажарнай каманды.

•••

Пажарнае дэпо гл. дэпо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажа́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Агонь, які ахоплівае і знішчае ўсё, што можа гарэць.

Лясны п.

Не на п. (выраз, які ўжыв. ў знач.: няма куды спяшацца; разм.).

2. перан., чаго. Ужыв. ў некаторых выразах для абазначэння падзей, якія бурна развіваюцца, праяўляюцца (высок.).

П. вайны.

П. рэвалюцыі.

◊

Як на пажар — вельмі хутка (бегчы, імчацца); спяшацца.

|| прым. пажа́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Пажарная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажа́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і пажарны (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буса́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Доўгі шост з металічным вастрыём і крукам на канцы.

Пажарны б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пожа́рный

1. прил. пажа́рны;

2. сущ. пажа́рны, -нага м., пажа́рнік, -ка м.;

◊

в пожа́рном поря́дке шутл. у пажа́рным пара́дку;

на вся́кий пожа́рный слу́чай на ўся́кі пажа́рны вы́падак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стэ́ндэрны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стэндэра; які працуе са стэндэрам. Стэндэрны пажарны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)