падыма́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. падыма́нне
Р. падыма́ння
Д. падыма́нню
В. падыма́нне
Т. падыма́ннем
М. падыма́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падыма́нне ср. подъём м., подня́тие, поднима́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падыма́нне, ‑я, м.

Дзеянне паводле дзеясл. падымаць — падняць (у 1–4, 7 знач.) і падымацца — падняцца (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падніма́нне ср., см. падыма́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грузапад’ёмнасць, ‑і, ж.

Гранічная здольнасць механізма паднімаць цяжкі груз. // Колькасць грузу, на перавозку або падыманне якога разлічаны вагон, аўтамабіль, ліфт і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подыма́ние падыма́нне, -ння ср.; падніма́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Нападоймішча ’цяжкі’ (ушац., Нар. сл.). Са спалучэння на і падоймішча, вытворнага ад падойм, падойма ’падыманне’ (Нас.), гл. падняць·, першаснае значэнне ’цяжкі, як падняць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Эпро́н, ‑а, м. (з вялікай літары).

Скарочаная назва спецыяльнай арганізацыі, якая ажыццяўляла падводныя работы (падыманне патанулых суднаў і аварыйна-выратавальныя работы) у СССР з 1923 да 1941 г.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вски́дывание ускіда́нне, -ння ср., ускі́дванне, -ння ср.; узніма́нне, -ння ср., падыма́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вски́дка ж. ускіда́нне, -ння ср., ускі́дванне, -ння ср.; узніма́нне, -ння ср., падыма́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)