падпа́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто наўмысна ўчыніў пажар.

Падпальшчыкаў знайсці не ўдалося.

◊

Падпальшчык вайны (пагард.) — той, хто вядзе прапаганду захопніцкай вайны; агрэсар.

|| ж. падпа́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. падпа́льшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падпа́льшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падпа́льшчык падпа́льшчыкі
Р. падпа́льшчыка падпа́льшчыкаў
Д. падпа́льшчыку падпа́льшчыкам
В. падпа́льшчыка падпа́льшчыкаў
Т. падпа́льшчыкам падпа́льшчыкамі
М. падпа́льшчыку падпа́льшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпа́льшчык м., прям., перен. поджига́тель;

~кі вайны́ — поджига́тели войны́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпа́льшчык, ‑а, м.

Той, хто наўмысна ўчыніў пажар. Пачалося расследаванне справы аб пажары. Але падпальшчыкаў знайсці не ўдалося. Матрунёнак. // перан. Той, хто падбухторвае да чаго‑н. Дарма падпальшчыкі вайны На службу смерці ставяць атам. Тарас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпа́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да падпальшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поджига́тель прям., перен. падпа́льшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пале́й ’падпальшчык’ (ТС). Укр. палій ’тс’. Ад паліць з прасл. суф. ‑ejь (параўн. SP, 1, 86).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)