падму́рак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падму́рак |
падму́ркі |
| Р. |
падму́рка |
падму́ркаў |
| Д. |
падму́рку |
падму́ркам |
| В. |
падму́рак |
падму́ркі |
| Т. |
падму́ркам |
падму́ркамі |
| М. |
падму́рку |
падму́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
падму́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.
1. Каменная ці цагляная кладка пад чым-н., фундамент.
П. хаты.
Закласці п.
2. перан. База, апора, аснова (кніжн.).
Эканоміка — п. жыцця грамадства.
|| прым. падму́ркавы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падму́рак, -рка м., прям., перен. фунда́мент; основа́ние ср.;
цагля́ны п. — кирпи́чный фунда́мент; кирпи́чное основа́ние;
◊ закла́сці п. — заложи́ть осно́вы (фунда́мент)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падму́рак, ‑рка, м.
1. Каменная або цагляная кладка пад што‑н.; фундамент. А вунь відзён і падмурак нейкай стадолы: значыць, і тут, у гэтай баравой глушэчы, распачалі нешта будаваць. Сабаленка. Домік стаіць на высокім, складзеным з камення падмурку і зухавата пазірае да бляску прамытымі акенцамі на пасёлак. Бяганская.
2. перан. Апора, аснова чаго‑н. Падмурак сацыялістычнай эканомікі. □ Магутнай партыі падмурак, Яе хрыбет і дыктатура, Яе граніт — рабочы клас. Бялевіч. Кірыла Тураўскі быў першы пасля Іларыёна сярод тых, хто закладваў падмурак старажытнай рускай эстэтыкі. Майхровіч.
•••
Закласці падмурак гл. закласці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Падму́рак ’каменная або цагляная кладка пад чым-н.; фундамент’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Шат., Касп., Бяльк., Сл. ПЗБ), подму́рок ’тс’ (ТС), ’невялікая прыбудова да адрыны’ (Шушк.), падмуро́вак ’падмурак’ (ТСБМ, Гарэц., Касп.), падмуро́ўка ’тс’ (Касп., Янк., Жд. 2, Сл. ПЗБ), ’выступ каля печы’ (Мат. Гом.). Запазычанне з польск. podmurek, podmurówka, дзе яны з’яўляюцца дэрыватамі ад podmurować ’падвесці каменны (цагляны) фундамент’. Гл. таксама мур.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падмурак, падмура, фундамент
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
апе́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.
Каменны або гліняны падмурак печы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фунда́мент
‘падмурак’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фунда́мент |
фунда́менты |
| Р. |
фунда́мента |
фунда́ментаў |
| Д. |
фунда́менту |
фунда́ментам |
| В. |
фунда́мент |
фунда́менты |
| Т. |
фунда́ментам |
фунда́ментамі |
| М. |
фунда́менце |
фунда́ментах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
угрунтава́ны, -ая, -ае.
1. Зроблены надзейна, моцна.
У. падмурак.
2. Падмацаваны пераканаўчымі доказамі, меркаваннямі.
У. довад.
|| наз. угрунтава́насць, -і, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
апе́чак, ‑чка, м.
Каменны ці гліняны падмурак печы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)