падзяля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падзяля́ю падзяля́ем
2-я ас. падзяля́еш падзяля́еце
3-я ас. падзяля́е падзяля́юць
Прошлы час
м. падзяля́ў падзяля́лі
ж. падзяля́ла
н. падзяля́ла
Загадны лад
2-я ас. падзяля́й падзяля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падзяля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падзяля́ць несов., в разн. знач. разделя́ть; дели́ть;

рака́ ~ля́ла го́рад на дзве ча́сткі — река́ разделя́ла (дели́ла) го́род на две ча́сти;

ён ~ля́ў людзе́й на сябро́ў і во́рагаў — он разделя́л (дели́л) люде́й на друзе́й и враго́в;

стары́ не падзяля́ў яе́ бу́рнай ра́дасці — стари́к не разделя́л её бу́рной ра́дости;

п. чые́-не́будзь по́гляды — разделя́ть чьи́-л. взгля́ды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падзяля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да падзяліць (у 1, 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзяля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да падзяліцца (у 1, 2 знач.).

2. Зал. да падзяляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дваі́ць, дваю́, дво́іш, дво́іць; незак., што.

1. Паўторна ўзорваць, пераворваць.

Д. поле.

2. Падзяляць на дзве часткі (спец.).

Д. скуры.

|| зак. падво́іць, -во́ю, -во́іш, -во́іць; -во́ены.

|| наз. двае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чляні́ць, чляню, членіш, членіць; незак., каго-што.

Дзяліць, падзяляць на асобныя часткі; расчляняць. Дыяметр членіць круг на дзве роўныя часткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катэгарызава́ць

‘падзяліць (падзяляць) што-небудзь на катэгорыі’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. катэгарызу́ю катэгарызу́ем
2-я ас. катэгарызу́еш катэгарызу́еце
3-я ас. катэгарызу́е катэгарызу́юць
Прошлы час
м. катэгарызава́ў катэгарызава́лі
ж. катэгарызава́ла
н. катэгарызава́ла
Загадны лад
2-я ас. катэгарызу́й катэгарызу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час катэгарызу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

катэгарызава́ць

‘падзяліць (падзяляць) што-небудзь на катэгорыі’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. катэгарызу́ю катэгарызу́ем
2-я ас. катэгарызу́еш катэгарызу́еце
3-я ас. катэгарызу́е катэгарызу́юць
Прошлы час
м. катэгарызава́ў катэгарызава́лі
ж. катэгарызава́ла
н. катэгарызава́ла
Загадны лад
2-я ас. катэгарызу́й катэгарызу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час катэгарызава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размяжоўваць, падзяляць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Разлуча́ць ’падзяляць на часткі’ (лід., Сл. ПЗБ), разлуча́цца ’падзяляцца на часткі’, ’адслойвацца (пра малако)’ (астрав., лаг., Сл. ПЗБ). Да лучы́ць 1 (гл.), параўн. ст.-слав. разлѫчити ’аддзяліць’ і пад. (< *orz‑lǫčiti, аб семантычным развіцці *lǫčiti ад ’разлучаць’ да ’злучаць’ гл. ЭССЯ, 16, 132–133).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)