падзе́ць, -дзе́ну, -дзе́неш, -дзе́не; -дзе́нь; зак., каго-што (разм.).

Схаваць, змясціць, пакласці.

Дзе ты падзеў запалкі?

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падзе́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падзе́ну падзе́нем
2-я ас. падзе́неш падзе́неце
3-я ас. падзе́не падзе́нуць
Прошлы час
м. падзе́ў падзе́лі
ж. падзе́ла
н. падзе́ла
Загадны лад
2-я ас. падзе́нь падзе́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час падзе́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падзе́ць сов., разг. (о многом, о многих) дева́ть, деть; (затерять — ещё) задева́ть, подева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падзе́ць, ‑дзену, ‑дзенеш, ‑дзене; заг. падзень; зак., каго-што (ужываецца з прысл. «дзе», «недзе», «куды», «некуды»).

Разм.

1. Палажыць куды‑н. так, што цяжка знайсці. [Тамаш:] — Дзе ж ты, сынку, запалкі падзеў? Чорны. // Схаваць, некуды звесці. [Дзеці:] — Куды нашых настаўнікаў падзелі? Сабаленка.

2. Змясціць куды‑н., знайсці для каго‑, чаго‑н. месца сховішча, прытулак і пад. Юзя не ведала, дзе падзець драбавік. Бажко. — Вось забралі цябе ў палон, душылі голадам — і маўчаў. Уцёк і ўсё тваё ўцякло з табой. А я куды ўцяку? Дзе іх падзену? — бацька паказаў на прыціхлых дзяцей, якія ўважліва слухалі гаворку дарослых. Навуменка. // Зрасходаваць, патраціць; выкарыстаць. [Чарняхоўскі] не ведаў, куды падзець энергію, якая бурліла ў ім. Мележ. Але прыходзілі доўгія зімнія вечары. Куды было падзець гэты вольны час? Колас.

•••

Не ведаць (не знаць), куды (дзе) вочы падзець гл. ведаць.

Не ведаць (не знаць), куды (дзе) рукі падзець гл. ведаць.

Не ведаць (не знаць), куды (дзе) сябе падзець гл. ведаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задева́ть​II сов. (затерять) прост. дзець, падзе́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дева́ть разг.

1. сов. дзець, падзе́ць;

2. несов. дзява́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подева́ть сов., разг. дзець, падзе́ць; (о всём, многом) падзява́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згы́ркаць

‘згубіць, недзе падзець, зглуміць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. згы́ркаю згы́ркаем
2-я ас. згы́ркаеш згы́ркаеце
3-я ас. згы́ркае згы́ркаюць
Прошлы час
м. згы́ркаў згы́ркалі
ж. згы́ркала
н. згы́ркала
Загадны лад
2-я ас. згы́ркай згы́ркайце
Дзеепрыслоўе
прош. час згы́ркаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

запрапа́сціць

‘адправіць, падзець каго-небудзь, што-небудзь у далёкае месца, невядома куды’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. запрапа́шчу запрапа́сцім
2-я ас. запрапа́сціш запрапа́сціце
3-я ас. запрапа́сціць запрапа́сцяць
Прошлы час
м. запрапа́сціў запрапа́сцілі
ж. запрапа́сціла
н. запрапа́сціла
Загадны лад
2-я ас. запрапа́сці запрапа́сціце
Дзеепрыслоўе
прош. час запрапа́сціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падзява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Тое, што і падзець, толькі пра ўсё, многае або ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)