падбі́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -бі́вак, ж.

1. гл. падбіць¹.

2. Тое, чым падбіта, падшыта што-н. з адваротнага боку (разм.).

Шаўковая п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падбі́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падбі́ўка падбі́ўкі
Р. падбі́ўкі падбі́вак
Д. падбі́ўцы падбі́ўкам
В. падбі́ўку падбі́ўкі
Т. падбі́ўкай
падбі́ўкаю		 падбі́ўкамі
М. падбі́ўцы падбі́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падбі́ўка ж.

1. подби́вка; см. падбі́ць 2;

2. (в одежде) подкла́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падбі́ўка, ‑і, ДМ ‑біўцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. падбіць (у 1, 2 знач.).

2. Разм. Тое, чым падбіта, падшыта што‑н. знізу, з адваротнага боку. Шаўковая падбіўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбі́ць¹, -даб’ю́, -даб’е́ш, -даб’е́; -даб’ём, -даб’яце́, -даб’ю́ць; падбі́; -і́ты; зак.

1. што. Прыбіць да чаго-н. знізу, прышыць спадыспаду.

П. у ботах падэшвы.

П. паліто футрам.

2. што. Убіць, забіць глыбей.

П. цвікі.

3. каго-што. Ударыўшы, стрэліўшы, прымусіць упасці, вывесці са строю.

П. зайца.

П. танк.

4. што. Ударам пашкодзіць, параніць.

П. вока.

◊

Падбіць вынік (баланс) (разм.) — падсумаваць, падвесці вынікі.

|| незак. падбіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падбі́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 знач.) і падбо́йка, -і, ДМ -йцы, ж. (да 1 знач.).

|| прым. падбо́йны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.) і падбо́ечны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́дбіўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -бівак, ж.

Тое, што і падбіўка (у 2 знач.).

П. ў шапцы падралася.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́дбіўка, ‑і, ДМ ‑біўцы; Р мн. ‑бівак; ж.

Тое, што і падбіўка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Падаплёка ’падбіўка ў (мужчынскай) сарочцы’ (Бяльк., Касп., Мат. Гом., Малчанава, Мат. культ.). Рус. літар. подоплёка ’унутраны сэнс’, дыял. ’падбіўка ў сялянскай кашулі’, укр. підіпле́чка ’падаплёка’. Ад пад і плячо (Фасмер, 3, 299). Гродз. падапле́чка ’накладка з ваты на плечы’ (Сцяшк.), відаць, пад семантычным уплывам пле́чыкі ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Паднадо́лак ’падбіўка’ (Касп., Сл. ПЗБ), ’ніжняя частка, якую падрубліваюць’ (Інстр. I, Сцяшк. Сл.). З пад‑, на-, дол з суф. ‑ак. Параўн. падол.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

подкла́дка

1. портн. падкла́дка, -кі ж.; падшэ́ўка, -кі ж.; разг. падбі́ўка, -кі ж.;

подкла́дка пальто́ падкла́дка (падшэ́ўка, падбі́ўка) паліто́;

2. прям., перен. падкла́дка, -кі ж.;

ре́льсовая подкла́дка рэ́йкавая падкла́дка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)