падбе́лены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падбе́лены падбе́леная падбе́ленае падбе́леныя
Р. падбе́ленага падбе́ленай
падбе́ленае		 падбе́ленага падбе́леных
Д. падбе́ленаму падбе́ленай падбе́ленаму падбе́леным
В. падбе́лены (неадуш.)
падбе́ленага (адуш.)		 падбе́леную падбе́ленае падбе́леныя (неадуш.)
падбе́леных (адуш.)
Т. падбе́леным падбе́ленай
падбе́ленаю		 падбе́леным падбе́ленымі
М. падбе́леным падбе́ленай падбе́леным падбе́леных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падбе́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падбе́лены падбе́леная падбе́ленае падбе́леныя
Р. падбе́ленага падбе́ленай
падбе́ленае		 падбе́ленага падбе́леных
Д. падбе́ленаму падбе́ленай падбе́ленаму падбе́леным
В. падбе́лены (неадуш.)
падбе́ленага (адуш.)		 падбе́леную падбе́ленае падбе́леныя (неадуш.)
падбе́леных (адуш.)
Т. падбе́леным падбе́ленай
падбе́ленаю		 падбе́леным падбе́ленымі
М. падбе́леным падбе́ленай падбе́леным падбе́леных

Кароткая форма: падбе́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падбе́лены в разн. знач. подбелённый; см. падбялі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падбе́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падбяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подбелённый в разн. знач. падбе́лены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подбо́лтанный (подмешанный) падкало́чаны, падме́шаны; (подбелённый сметаной, молоком) падбе́лены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спадні́зу, прысл.

Знізу, з-пад чаго‑н. Тут Дняпро як загуў, як падняўся да стром.. Сам б’е ў бераг спаднізу, а зверху б’е гром. Лужанін. Помню нясмелую зелень рэдкае травы, першы плач кнігаўкі, узмах спаднізу белага крыла, першую кветку .. на сыпкім пяску ля рэчкі. Адамчык. // Знізу, у ніжняй частцы. Дагледжаны быў і сад — камялькі спаднізу падбелены, голле дзе падпёрта калкамі, а дзе і падвязана за таўсцейшае, больш трывалае. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сыравы́ ’свежы, незаквашаны (пра гуркі)’ (ст.-дар., Ск. нар. мовы), ’падбелены (пра палатно, ніткі)’ (Сл. ПЗБ; маст., Нар. скарбы; Ян.), сыро́вы ’тс’ (ТС). Параўн. укр. сирови́й ’сыры, вільготны’, ’нявыраблены, неадбелены’, ’негатаваны’, стараж.-рус. сыровыи ’сыры, вільготны’, польск. дыял. syrovy ’сыры, згатаваны; вільготны, нявысушаны’, каш. sërovi, srovi ’вільготны; сыры, негатаваны; няспелы’, чэш. syrový ’сыры, вільготны, халодны’, славен. дыял. sirọ̑v ’сыры, свежы; неапрацаваны, грубы’, серб.-харв. си̏ров ’сыры, свежы, зялёны, няспелы’, макед. сиров ’сыры, свежы, неапрацаваны; слабы, хворы’. Прасл. *syrovъ(jь)/*surovъ(jь) ’сыры, неапрацаваны; свежы; мокры’ ад прасл. *syrъ/*surъ ’сыры, неапрацаваны; няспелы; мокры, вільготны’ (SEK, 4, 265–266; Борысь, 587). Мяркуецца, што ўзыходзіць да і.-е. *sūr‑ou‑o‑s, метафарычна звязана з *syrъ ’кіслы, горкі, салёны’ (Глухак, 579), гл. сыр. Паводле Фурлан (Бязлай, 3, 343), прыметнікі на *‑оvъ утвараюцца ад назоўнікаў, што прадугледжвае стадыю субстантывізацыі зыходнай формы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)