пагало́ска, -і, ДМ -ло́сцы, мн. -і, -сак, ж.

Чуткі, размовы, якія перадаюцца.

Пусціць пагалоску.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагало́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пагало́ска пагало́скі
Р. пагало́скі пагало́сак
Д. пагало́сцы пагало́скам
В. пагало́ску пагало́скі
Т. пагало́скай
пагало́скаю		 пагало́скамі
М. пагало́сцы пагало́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пагало́ска ж. молва́, слух м.;

◊ пусці́ць ~ку — разнести́ молву́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагало́ска, ‑і, ДМ ‑лосцы; Р мн. ‑сак; ж.

1. Чуткі, размовы, якія перадаюцца. Пагалоска пра злоўленае ваўчанё хутка абляцела ўвесь калгас. Якімовіч. І пайшла па гарадах і вёсках пагалоска пра подзвіг Тараса, які аддаў сваё жыццё, каб жыла Радзіма. Гурскі.

2. Моцныя гукі, якія выклікаюць адгалосак; рэха. У гаі пагалоска неслася, будзіла загуменне, адгукалася даль. Каваль. Роў .. [мядзведзя] пракаціўся кароткімі пагалоскамі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пагалоска ’чуткі, размовы, якія перадаюцца; рэха’ (ТСБМ), ’чуткі’ (Нас., Бяльк., Яруш., Сцяшк.), по́голос ’водгук’, поголо́ска ’чутка’ (ТС). Рус. па́голос, па́голосок ’адгалоска’, укр. по́голос, поголо́ска ’чуткі, размовы’, польск. pogłos ’водгук, рэха’, pogłoska ’чуткі, размовы’, серб.-харв. устар. по̀глāсје ’звестка, весць’. Да голас (гл.), прэфіксальным або канфіксальным спосабам словаўтварэння (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 227, 241).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́галаска, -і, ДМ -ласцы, мн. -і, -сак, ж.

Тое, што і пагалоска.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́галаска ж., см. пагало́ска

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́слух

‘паслушэнства; абавязак, ускладзены на манаха; чутка, пагалоска’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. по́слух
Р. по́слуху
Д. по́слуху
В. по́слух
Т. по́слухам
М. по́слуху

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ба́й

‘пагалоска, паданне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ба́й ба́і
Р. ба́я ба́яў
Д. ба́ю ба́ям
В. ба́й ба́і
Т. ба́ем ба́ямі
М. ба́і ба́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стоу́стый / стоу́стая молва́ книжн. ставу́сная пагало́ска.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)