паваява́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паваю́ю паваю́ем
2-я ас. паваю́еш паваю́еце
3-я ас. паваю́е паваю́юць
Прошлы час
м. паваява́ў паваява́лі
ж. паваява́ла
н. паваява́ла
Загадны лад
2-я ас. паваю́й паваю́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паваява́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паваява́ць сов., прям., перен. повоева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паваява́ць, ‑ваюю, ‑ваюеш, ‑ваюе; зак.

1. Ваяваць некаторы час. Паваяваць некалькі месяцаў. □ Калі [Фёдар] паправіўся — трапіў яшчэ далей — на Далёкі Усход, дзе паспеў паваяваць яшчэ і з японцамі. Кірэенка.

2. перан. Разм. Пазмагацца за каго‑, што‑н. Усё-такі я некалі кахаў .. [Іру] і мо нават трошкі вінаваты, што яна стала такою. Не хапіла рашучасці паваяваць за чалавека. Сабаленка. // Разм. Пасварыцца, паспрачацца некаторы час. — Браточку, паедзем, бо калі я тут з сваёй бабай яшчэ паваюю, дык і пад бярозу будзе пара!.. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наваява́ць, -ваю́ю, -ваю́еш, -ваю́е; -ваю́й; зак. (разм.).

Паваяваць некаторы час.

З такой зброяй доўга не наваюеш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наваява́цца, -ваю́юся, -ваю́ешся, -ваю́ецца; -ваю́йся; зак. (разм.).

1. Многа, доўга паваяваць.

Хопіць мне, наваяваўся за пяць гадоў.

2. Пазбавіцца сілы, моцы на вайне; адваявацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

повоева́ть сов. паваява́ць, (долго, неоднократно) папаваёўваць, папаваява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пава́лчыць

‘пазмагацца, паваяваць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пава́лчу пава́лчым
2-я ас. пава́лчыш пава́лчыце
3-я ас. пава́лчыць пава́лчаць
Прошлы час
м. пава́лчыў пава́лчылі
ж. пава́лчыла
н. пава́лчыла
Загадны лад
2-я ас. пава́лчы пава́лчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час пава́лчыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наваява́ць, ‑ваюю, ‑ваюеш, ‑ваюе; зак.

Разм. (звычайна са словамі «многа», «доўга» і пад. і з адмоўем «не»). Паваяваць некаторы час. [Юзік:] — Вось белякам і крута прыходзіцца. Спераду — чырвоныя, ззаду — партызаны. Нябось, доўга не наваююць. І гарматы замежныя не памогуць... Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наваява́цца, ‑ваююся, ‑ваюешся, ‑ваюецца; зак.

Разм.

1. Многа, доўга паваяваць; стаміцца, ваюючы. [Аляксандр:] — Наваяваўся за сябе і за тых, што не радзіліся яшчэ. Грахоўскі.

2. Пазбавіцца сілы, моцы на вайне; адваявацца. — Я ўжо наваяваўся... — [Крыўдзін] узняў руку, на якой не было пальца. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

срази́ться сов.

1. (вступить в бой) уступі́ць у бой; (схватиться) схапі́цца, схваці́цца; (повоевать) паваява́ць; (побороться) пазмага́цца;

срази́ться с враго́м уступі́ць у бой (схапі́цца) з во́рагам;

2. перен. (сыграть во что-л.) згуля́ць; (схватиться) схапі́цца, схваці́цца; (повоевать) паваява́ць; (побороться) пазмага́цца; см. сража́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)